چگونه تاب بيارم نديدنت را من؟

خدا کند که ببينم رسيدنت را من…
ببين چه بر سر من با فراق آوردي

منم اسير نگاهت,بجا نياوردي؟
حکايتي شده اين جمعه ها و دوري من

شکسته از غم تو شيشه ي صبوري من
کجا پي تو بگردم؟ ميان صحرا ها؟

به من به چشم غريبه نگه نکن آقا…
جوان,ولي به خدايت قسم که پيرم من

بعيد نيست اگر جمعه اي بميرم من
دوباره جمعه رسيده ست فرصتم دادي

مرا به جان عزيزت خجالتم دادي
نشسته نام تو بر لب براي دلداري

به روي گردن من حق آب و گل داري
ميان بغض گلويم که آه پيدا نيست

بدون تو به خدا ره ز چاه پيدا نيست
قبول,حق تو را خوب ادا نکرده دلم

به عهد بسته ي با تو وفا نکرده دلم
اگر محل ندهي تو خدايي حق داري

اگر که جمعه ي بعدي نيايي حق داری